شهادت امام رضا
1. روز بیست‌وسوم ذی‌القعده «19/07/1391» به نقلی شهادت امام هشتم «و در تقویم آخرین روز ماه صفر 213 هجری» است و روز زیارت مخصوصه حضرت و فرصتی برای بررسی زندگی‌نامه و کارنامه «55ساله» آن امام معصوم مظلوم می‌باشد که کمتر از سه سال آن در خراسان بزرگ آن روز گذشت «مرو پایتخت نخستین مامون در آن روز بود» و مرقد و مزار وی در «سناباد» قرار گرفت و امروز «مشهد‌الرضا» نام دارد و پایتخت معنوی و زیارتی ایران اسلامی می‌باشد.
2. در فرصت بزرگداشت حضرت بویژه زیارت مخصوصه از دور و نزدیک، می‌توان به مبحث «زیارت» از منظرهای «مشروعیت زیارت، معنای زیارت، اقسام زیارت، آداب زیارت، دستاوردهای زیارت، چگونگی زیارت و غیره» توجه نمود و در این موضوع کتاب‌های عربی و فارسی متنوع و متعدد نگاشته‌اند.
3. آنچه در این مجال میسور است، این است که زیارت سیره قرآن و اهل‌بیت می‌باشد و هم پیامبران و امامان و عالمان و عابدان به آن پرداخته‌اند و بوسیله زیارت خواسته‌اند، تکریم نمایند، تجدید عهد کنند، ادامه راه امام را اعلام دارند و از حضرات ائمه استمداد نمایند و نتیجه گرفته‌اند.
4. محل خاک سپاری هر امام از جمله «حضرت رضا علیه‌السلام» قطعه‌ای از بهشت است و محل رفت‌وآمد فرشتگان است و محل دیدار دوستان و شیعیان و کانون «دعا، توبه، استغفار، وساطت، شفایابی، استمداد و استعانت‌خواهی، تبرّی از دشمنان آنان، ابراز توّلی و ارادت و اطاعت از امام و غیره می‌باشد. معتقدان به امام هشتم و زائران راستین حضرت «مستکبر و متکبر و طاغوتی و متفرعن نمی‌شوند و بلکه «متواضع، خاکی و خودمانی و مردمی» می‌شوند و رأفت و رحمت در اندیشه و ایده و عقیده و اخلاق و عمل خواهند داشت، چون حضرت رضا علیه‌السلام «امام رؤف» بود و دوستدار محرومان و مشکل‌گشای مشکل‌داران و ضامن «حتی آهوی بیابان» بود. زیارت حضرت از دور و نزدیک یادمان نرود.
خوشحال میشیم از مطالبتون استفاده کنیم
یازهرا