آســمـــــونِ کـریـــمـهـــ

صد مرتبه روی درد را کم کردی

آن‌ قدر که پشت مرگ را خم کردی

از دوش تو با طلوع تاول خواندم

در ساحت صبح غسل شبنم کردی

×××

مستی‌ست که از می محرم زده‌است

با زخم به روی زخم مرهم زده است

با دلهره نشمری تاول‌ها را

صبح است و دوباره باغ شبنم زده است

×××

دیدم دیدم شبی رُخ‌ات را دیدم

آن خال سیاه را سحر بوسیدم

آن شب به شهادت همه تاول‌ها

از شوق تو در پوست نمی‌گنجیدم

×××

او آینه‌دار آفتاب دریاست

هر صبح و غروب در رکاب دریاست

با آتش بادهای مسموم بگو

این تاول آتشین حباب دریاست