فساد دربار پهلوی(2)
يكشنبه, ۱۵ بهمن ۱۳۹۱، ۰۱:۳۴ ب.ظ
ترویج فرهنگ غرب و باستان
شاه همچون پدرش به خاطر ضدیت با اسلام و مبارزه با فرهنگ اسلامی شروع به‌ترویج فرهنگ باستان کرد. اوج تبلیغ فرهنگ باستانی و فرهنگ غرب در جشن‌های 2500 ساله شاهنشاهی و جشن هنر شیراز توسط فرح پهلوی بود.
انگیزه‌‌های اصلی شاه برای برگزاری جشن‌های 2500 ساله
باستانگرایی و دشمنی با اسلام و سعی در جایگزینی فرهنگ غرب به جای فرهنگ و
سنن مذهبی و دینی بود.
به نظر می‌رسد برگزاری این جشن‌ها (جشن 2500 ساله) سرآغازی جدید برای سلطنت ایران است. سلطنتی که بایستی تمام مظاهر اسلامی از آن زدوده شود؛ زیرا رژیم تصور می‌کرد آمیختگی پاره‌ای از «مظاهر اسلامی»، سلطنت، شاهنشاهی را از ناب بودن خارج ساخته است. یکی از این مظاهر، تقویم هجری شمسی بود، این تقویم برازنده ی سلطنت ایرانی نبود! زیرا در آن «نماد شوکت شاهی» یعنی کوروش نادیده گرفته شده بود. تقویم هجری شمسی بیانگر تداوم اندیشه تاریخی غیر از تاریخ شاهنشاهی بود. به نظر رژیم، تاریخ شاهنشاهی از سلطنت هخامنشیان شروع می‌شد.
دومین گام محمدرضا برای اثبات تجددگرایی و تبلیغ فرهنگ غرب، جشن‌های فرهنگ و هنر شیراز بود. هدف این جشن‌ها به تعبیر رژیم «گفتگوی فرهنگ ایران با فرهنگ‌های مترقی ملل جهان» بود؛ اما برگزاری این جشن‌ها، پوچ بودن خواست رژیم را اثبات کرد؛ زیرا رژیم برای اثبات برتری فرهنگ ایرانی به غربی‌ها متوسل شد. فردوسی از زبان غربی‌ها معرفی شد. موسیقی ایرانی را خارجیان نواختند و بعد از ده سال هم مشخص نشد که جایگاه خود ایرانیان در برگزاری جشن‌ها کجا بود. با کمی تأمل معلوم می‌شود ایرانیان فقط هزینه جشن‌ها را پرداختند و دیگر هیچ.
برابر
سوابق موجود، در دهمین جشن هنر شیراز که در سال 1355 ه . ش برگزار گردید،
برنامه‌‌هایی با روابط جنسی بین زنان مردان به نحو کاملاً عریان در قالب
فیلم و تئاتر به اجرا درآمد. اعمال منافی عفت در این جشن‌ها موجب اعتراض
جامعه شد. این بود گفتگوی فرهنگ ایرانی با فرهنگ‌های مترقی جهان!آیا این جشنواره به جز تبلیغ فرهنگ غرب با پول ایرانی نتیجه ی دیگری داشت؟!
به نظر می‌رسد برگزاری این جشن‌ها (جشن 2500 ساله) سرآغازی جدید برای سلطنت ایران است. سلطنتی که بایستی تمام مظاهر اسلامی از آن زدوده شود؛ زیرا رژیم تصور می‌کرد آمیختگی پاره‌ای از «مظاهر اسلامی»، سلطنت، شاهنشاهی را از ناب بودن خارج ساخته است. یکی از این مظاهر، تقویم هجری شمسی بود، این تقویم برازنده ی سلطنت ایرانی نبود! زیرا در آن «نماد شوکت شاهی» یعنی کوروش نادیده گرفته شده بود. تقویم هجری شمسی بیانگر تداوم اندیشه تاریخی غیر از تاریخ شاهنشاهی بود. به نظر رژیم، تاریخ شاهنشاهی از سلطنت هخامنشیان شروع می‌شد.
دومین گام محمدرضا برای اثبات تجددگرایی و تبلیغ فرهنگ غرب، جشن‌های فرهنگ و هنر شیراز بود. هدف این جشن‌ها به تعبیر رژیم «گفتگوی فرهنگ ایران با فرهنگ‌های مترقی ملل جهان» بود؛ اما برگزاری این جشن‌ها، پوچ بودن خواست رژیم را اثبات کرد؛ زیرا رژیم برای اثبات برتری فرهنگ ایرانی به غربی‌ها متوسل شد. فردوسی از زبان غربی‌ها معرفی شد. موسیقی ایرانی را خارجیان نواختند و بعد از ده سال هم مشخص نشد که جایگاه خود ایرانیان در برگزاری جشن‌ها کجا بود. با کمی تأمل معلوم می‌شود ایرانیان فقط هزینه جشن‌ها را پرداختند و دیگر هیچ.
سلام.کاش میدانستیم چه بدبختی را امام به کمک مردم از کشورمان بیرون کردند.
از حضورتون در وبلاگ متشکرم.
منتظر حضور شما در وبلاگ هستم.
التماس دعا