آســمـــــونِ کـریـــمـهـــ

  امام محمدباقر علیه السلام فرمودند: رسول خدا(ص) در آخرین جمعه شعبان سخنرانی کردند و پس از حمد و ثنای خداوند فرمودند: ای مردم! نزدیک است که ماه فقرا برسد که در آن شبی است که بهتر از هزار ماه است و آن ماه، ماه رمضان است.

خداوند روزه آن را واجب کرده و عبادت یک شب با نمازی مستحب را مانند عبادت هفتاد شب با نمازی مستحب در سایر ماه ها قرار داده است.پاداش کسی که در این ماه مبادرت به عمل خیر یا کار نیک مستحبی کند، همانند کسی است که واجبات خدای عزوجل را به جا آورده است و کسی که واجبی از واجبات خداوند را به جا آورد ثوابش بهشت است.

 این ماه مواسات (یاری کردن) است و آن ماهی است که خداوند در آن رزق مومنان را افزایش می دهد. کسی که به مومن روزه داری در این ماه افطاری دهد، به خاطر این عمل (پاداش) آزادی یک بنده و آمرزش گناهان گذشته اش را خواهد داشت.

عرض کردند: ای رسول خدا(ص)! ما توانایی افطاری دادن به روزه دار را نداریم.آن حضرت فرمودند: خداوند کریم است و به کسی که جز به مقداری شیر یا شربت، آب گوارایی یا چند دانه خرما توانایی ندارد و نمی تواند بیش از این بدهد، ثواب عنایت می کند.

همچنین فرمودند: کسی که در این ماه، بر خدمتکار خود آسان گیرد، خدای عزوجل نیز در حساب بر او آسان گیرد و این ماهی است که اولش رحمت، وسطش آمرزش و آخرش اجابت و آزادی از آتش است. در این ماه شما از چهار چیز بی نیاز نیستید، دو چیز که خداوند را با آن راضی می کنید و دو چیز است که شما به هیچ وجه از آن بی نیاز نیستید.

 دو چیز که خداوند را با آن راضی می کنید، گواهی به این است که هیچ خدایی جز خدای یگانه نیست و همانا من رسول خدا(ص) هستم و دو چیزی که شما به هیچ وجه از آن بی نیاز نیستید، این است که حاجت های خود و بهشت را از خداوند بخواهید، از خدا عافیت بخواهید و از جهنم به او پناه ببرید./(ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، حدیث ۷)