آســمـــــونِ کـریـــمـهـــ

آخرین نظرسنجی نهادهای رسمی و معتبر نشان می‌دهد که رشد سعید جلیلی در نظرسنجی ها بیش از سایر کاندیداها است. البته مدتی است که حول و حوش ۱۱ تا ۱۳ درصد ثابت مانده است. برخی دلیل یخ زدگی آرای جلیلی را بعد از حضور وی بر قاب شیشه ای تلویزیون می دانند.

اما رشد اقبال مردمی به سوی جلیلی ناشی از چیست؟ جلیلی به دلیل ویژگی‌های رسانه‌ای که دارد قدرت جذب رأی بالایی ندارد. سؤال این است که جلیلی با چه موتور محرکه‌ای توانسته است در نظرسنجی‌ها رشد کند؟ رمز این توفیق را باید در سبد رأی آنها دید. سبد رأی هر کاندیدایی را باید متناسب با ۳ جنس رأی ارزیابی کرد: سازمان رأی، رأی مؤثر، پایگاه رأی اجتماعی.

سازمان رأی مربوط به سازمان‌های مدنی و غیرمدنی است که اگر رأس آن به سمت یک کاندیدا گرایش پیدا کند باقی اعضا نیز متناسب با رأس هرم، نگاه و نظر و رأی و موضع خود را تنظیم می‌کنند.
پایگاه رأی نیز همان رأی توده‌ها است که تنها روز رأی‌گیری خود را نشان می دهد.
رأی مؤثر نیز رأی افرادی است که برای حمایت از کاندیدای خود تعصب دارند و تنها یک رأی محسوب نمی‌شوند؛ چراکه همه توان خود را برای جذب رأی دیگران به‌ کار می‌گیرند. در تبلیغات خیابانی و رسانه‌ای فعال هستند. هر کدام برای خود یک ستاد محسوب می‌شوند و با توان بالا به صورت خودجوش برای جذب رأی تلاش می‌کنند.

آرایش صحنه انتخابات در روزهای آینده را باید متناسب با سبد رأی کاندیداها دید. پایگاه رأی اجتماعی کاندیداها متناسب با سابقه ذهنی است که از هر نامزد دارند. عامل دیگر نیز تبلیغات آنها در رسانه ملی است. مردم با توجه به شناخت تاریخی که از کاندیداها دارند و همچنین نحوه بیان و برنامه آنها در رسانه ملی پای صندوق می‌روند.
اما دو مؤلفه دیگر در رقابت نامزدها بسیار مؤثر است و برخلاف مؤلفه اول قابل مدیریت است. سازمان رأی و رأی مؤثر.

این دوره کاندیداهای اصلاح‌طلب سازمان رأی ندارند. چون از سوی هیچ حزبی حمایت نمی‌شوند. نهادهای غیرمدنی نیز با جریان اصلاحات و کارگزاران نیستند. اصلاح‌طلبان، عارف و روحانی را بدلی می‌دانند یا حداقل از خودشان نمی‌دانند. بنابراین تخم‌مرغ‌های خود را ترجیح می‌دهند با سکوت حفظ کنند تا اینکه در سبد این دو قرار دهند. بخشی هم راه تحریم را در پیش گرفتند که داستان آنها جدا است.

بین کاندیداهای اصولگرا تنها جلیلی و حدادعادل هستند که دارای سازمان رأی هستند. جلیلی از سوی برخی جریانات اصولگرا حمایت می‌شود و حدادعادل نیز از سوی اصولگرایان تحول خواه مورد حمایت است. هر کدام نیز به نسبتی از سوی برخی نهادهای مذهبی و افراد دارای پایگاه اجتماعی حمایت می‌شوند. بنابراین تنها این دو هستند که می‌توانند روی سازمان رأی حساب کنند. رأی شخصیت‌های برجسته و چهره‌ها نیز حکم سازمان رأی را دارد. چون اگر نظر این چهره‌ها آشکار شود، طرفدارن آنها نیز به همان نامزد رأی می‌دهند.
شاید ولایتی نیز به دلیل اینکه برنامه اقتصادی وی را نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی ایران می‌نویسد، بتواند از سازمان رأی تولیدکنندگان و تجّار استفاده کند. هرچند با تسامح می‌توان اتاق بازرگانی و وابستگان به آن را یک سازمان رأی به حساب آورد.

اما مؤلفه مهم‌تر و کارسازتر آرای مؤثر است. جوانان متعصبی که با توجه به اهداف آرمانی خود استفاده از هر سطح و ابزار تبلیغاتی دریغ نمی‌ورزند و با تمام توان در صحنه هستند. در میان همه کاندیداها سعید جلیلی در داشتن این پایگاه رأی از همه جلوتر است.
پایگاه اجتماعی اصلاح‌طلبان، پس از رد صلاحیت ‌هاشمی روحیه خود را از دست داده است و بعید است جوانان اصلاح‌طلب عارف و روحانی را متناسب با آرمان‌های‌شان ببینند.

اخیراً از عارف فیلمی منتشر شده است که پای سخنان رهبری در نماز جمعه نشسته است و با شور و هیجان گوش می‌دهد و به سبب ناراحتی رهبری از حوادث بعد از انتخابات ۸۸ ، متاثر است و گریه می‌کند. رسانه‌های ضدانقلاب همین را بهانه کردند که مگر می‌شود چنین فردی نامزد اصلاح‌طلبان باشد. حسن روحانی نیز از جامعه روحانیت است و بعید است اصلاح‌طلبی حاضر باشد برای عضو جامعه روحانیت کار تبلیغاتی مؤثر کند، هرچند رأیش را به نفع روحانی به صندوق بیندازد.

قالیباف و حدادعادل و ولایتی نیز کمتر از این دست حامیان و طرفداران برخوردارند. تنها نامزدی که می‌تواند بر آرای مؤثر خود تکیه کند سعید جلیلی است.
بخشی از بچه‌های هیئتی و بسیجی و متدین و اهل نماز جمعه و طلاب و غیره حامی جلیلی هستند و با انگیزه و پرتوان برای وی کار می‌کنند. طرفداران جلیلی را باید از جنس آرای مؤثر به حساب آورد که تنها یک رأی محسوب نمی‌شوند و برای موفقیت نامزد مورد توجه خود تلاش می‌کنند همه اطرافیان و جامعه را مجاب سازند که به نامزد مدنظر آنها رأی دهد. توفیق سعید جلیلی در حضور این دست حامیان است.
سعید جلیلی نشان داده است که برنامه خاصی برای ریاست جمهوری ندارد. شاید هم بنا ندارد برنامه خود را اعلام کند. بیان جذابی نیز ندارد. علاقه ای هم به نقد طرفین انتخابات ندارد. هرچه دارد از آرای موثر است. باید بر سازمان دادن همین آرا تاکید کند.

البته حضور میدانی نیز باید از جنس همان تعلق خاطر پایگاه رای موثر باشد. نمی شود نامزدی مدام بر سادگی تبلیغاتی تاکید کند ولی پوسترهای رنگی آنچنانی در همایش هایش توزیع شود.
اگر جلیلی قدرت سازمان دادن این پایگاه رای را داشته باشد می تواند امیدوار باشد که بماند. در غیر این صورت ولایتی از او پیش می افتد. قالیباف نیز با فاصله معناداری جلوتر از ولایتی است. حدادعادل هم خیز برداشته است. اصلاح طلبان هم برنامه ها دارند.