فتنه، به روایت اولین مظلوم تاریخ

چکیده

«فتنه» در نهج‌البلاغه به معنای «آزمایش الهی» است که یکى از ضرورت‌هاى محرک بشر برای پیشرفت و موجب تحریک احساس حق‏جویى و حق‌یابى مى‌باشد. این واژه به معنای «دورشدن جامعه از دین، و حاکمیت ارزش‌های غیر الهی بر جامعه» نیز می‌آید؛ چنان‌که از اوضاع حاکم بر عصر جاهلیت به عنوان فتنه یاد شده است؛ اما بیشترین مطالب نهج‌البلاغه درباره فتنه، مربوط به رویدادهایی است که جنبه آشوب دارد و توسط هواپرستان و بدعت‏گذاران در دین با آمیختن حق و باطل پدیدار می‌شود.